امروز روز مادر سال 1400 هست، اما من برخلاف بسیاری از دوستان نمیخوام تبریک بگم به خودم و دیگران بلکه میخوام یادآوری کنم
مادران فرشته نیستند بلکه اون ها هم انسان هستند درست مثل بقیه، پس ازشون بت نسازیم چرا که درغیر اینصورت فراموش میکنیم
مادران هم نیازهای دارند درست مثب بقیه انسان ها.
مادران هم خسته میشنود، عصبانی میشنود، کم می آورند، حمایت و محبت لازم دارند
پس یادمان باشد مادر یک اسنان است
البته یک انسان که نه، درواقع یک زن با مادرشدن تبدیل به هزاران انسان میشود که درآن واحد دروجودش زندگی میکنند
پابه پای کودکش ، کودک میشود، برای کودکش پرستار میشود، معلم میشود، مدافع خقوق میشود، قاضی میشود، و.......
اما باز هم یک انسان است با تمام نیازها و خطاهای یک انسان
کی راحت شم از اینهمه فشار و استرس کار
خدایا کجاییییییییییییییییییییی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آقا من و همسر رابطمون خراب نیست
فقط من خیلی لوسم و دلم رابطه عاشقانه قبل از ازدواج رو میخواد
دللم لوس کردن و ناز کشیدن میخواد
نه که بناشه الان همن
ولی من خیلی رمانتیک نگاه زندگی میکنم گاهی
اگر اینجا رو میخوندی برات مینوشتم که دیروز توی ماشین چقدر لذت بردم وقتی تو غر میزدی و دعوا میکردی و من از ته دل میخندیدم اونقدر که نفسم بند اومده بود، یادته قبل تر ها که دوست بودیم و عاشق ، اونوقت ها هم از ته دل میخندیدم حتی به غرها و دعواها،یادته اون روزی که رفتیم شیر نارگیل بخوریم و تو هی غر زدی چون دوست ننداشتی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ دلم برای اون ررزها تنگ شده بود
امروز که وقت رفتن نگاهم کردی و منم محکم بغلت کردم دوباره پرت شدم به روزهای عاشقی
اگر اینجا رو میخوندی ازت می پرسیدم چرا ما فراموش کردیم اون روزها رو؟ چرا فرو رفتیم توی نقش زن و شوهر و انتظاراتمون ازطرف مقابل؟چرا اجازه دادیم زندگی ما رو با خودش ببره به اون سمتی که همه رفتن و ضرر کردن؟
اگر اینجا رو میخوندی باهات قرار میزاشتم بازم برگردیم به روزهای دوستی و دوست داشتن ، به روزهایی که فقط هم رو دوست داشتیم بدون توقع ، بدون آینده، در لحظه بودیم و عشق بود و عشق
امان زا مسئولیت و تعهد که پشت بندش توقع و انتظار میاد
اگر اینجا رو میخوندی بهت میگفتم که تصمیم دارم برگردم به اون روزها ولی همراه میخوام و همپا
منظورم این نیست فراموش کنیم کجا وایسادیم و دوتا طفلک معصوم وابسته به ما ایستادن به تماشا، منظورم اینه بی تعهد ، بی دغدغه، بدون انتظار و توقع هم رو دوست داشته باشیم نازنین همراه زندگی من
میدونم من تنبلم، میدونم کوتاهی میکنم در موضوعات مورد دلخواه تو، میدونم از نظر تو شاید خودخواهم و مغرور، و میدونم از نظر من تو هم فرار میکنی از زیر بار مسئولیت و همه زندگی رو میخوای من مدیریت کنم البته مدیریت یعنی هماهنگی با تو و...... ولی بیا از این بریم جلوتر. زندگی چه ما از هم متوقع باشیم چه نباشیم چه کارهایی رو که انجام میدیم و انجام میشه توسط طرف مقابلمون رو دائم آنالیز کنیم وبه دل بگیریم و دلخور باشیم از هم چه نباشیم ، به همین نحو میره و می ره و آخرش فقط غم و غصه و دلخوری واسمون میمونه، و خاطره ای دور از عش و محبت و دوست داشتن
اگر اینجا رو میخوندی بهت میگفتم من زنگدی ورای تعهد و توقع رو میخوام، اکر مردشی که میدونم هستی و بودی که نشستی وسط دلم، بسم الله
مامان تعریف میکنن وقتی نوزاد بودم ی روز میرن حرم امام رضا و روبروی ضریح میشینن،همون نزدیکی هم گویا دوتا آخوند نشسته بودن گویا آخوند بچه هم بودن ( یعنی جوان) من خواب بودم و نمی دونم توی بغل مامان بودم یا مامان گذاشته بودم زمین که میشنوه یکی از اون دو نفر مرد خدا به اون یکی میگه نگاه کن اون بچه رو ، قدرت خدا چشم نداره ، مامان میگه به قدری عصبانی شدم به قدری عصبانی شدم که نشستم تا تو بیدار شی و هی خدا خدا میکردم اونا نرن، تا بلاخره چشای آبیت رو باز کردی، برداشتمت و رفتم جلوی اون بنده خدا و نشونت دادم و با صدای بلند گفتم این چشم نداره؟ چشماتو باز کن نگاه کن چشششماشو ببین و ......
علت اشتباه اون بنده خدا هم حتما این بوده که پوست من سفید بوده و دقت نکرده که مژه ها و ابروهام هم بور بوده و یهو بنظرش اومده من صورتی دارم بدون چشم که لازم دیده قدرت خدا رو به دوست دیگش هم ثابت کنه و لذا من رو به اونم نشون داده :)))))))))))))))))) بدون توجه به اینکه دل مادر اون بچه ممکنه چقدر بشکنه
چرا اینقدر تفاوت آدم ها برامون عجیب و غریبه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا به خودمون حق میدیم در مورد همه چیز اظهار نظر کنیم؟ اگر خود ما دچار اون تفاوت باشیم چه توقعی از دیگران داریم؟ اینکه با دهان باز و چشمهای گشاد شده درحالی که خدا رو شکر میکنن به ما نگاه کنن؟
حالا این وسط من فقط رنگ موهام ، ابروهام و مژعه هام با دیگران متفاوت بود و سفید پوست بودم وای به حال اون عزیزی که راه رفتنش کمی مشکل داره، وای به حال اون عزیزی که ..............