راستش همتون که پیام دادی خصوصی و غیر خصوصی درست میگید
همئ تغییر فصل
هم بحران میانسالی
هم شاید هورمون ها
شاید خستگی از کار بیرون و استرس هاش
عدم روش درست تقسیم کار بین من و همسر
و.......
باعث و بانی این حس های ناخوشاید در من شده
اما ی موردی هست
بخدا من نه طلبکارم از همسرم نه از بچه هام نه منتی دارم سرشون
برای من پذیرفته شده است که من مسئولیت بچه ها رو داشته باشم-ی بخشیش به خاطر اینکه باری از دوش همسر بردارم-ی بخشی چون خودم عاشق بچه هام هستم- اگر ناراحتم و افسرده نه به این دلیل که همسرم چرا فلان کار رو نمیکنه چرا بهمان کار رو نمیکنه
من ناراحتم چرا که ایشون میدونه وضعیت رو-میبینه وضعیت رو ولی جای پذیرش دلش میخواد من معجزه کنم
اصلا قبول معجزه قابل ایجاد شدنه چرا راه حلی نمیده جهت ایجاد اون اقدام بماند خودم زحمتش رو میکشم
نمیدونم تونستم منظورم رو برسونم یا نه
به قول ی عزیزی من سریع الرضا هستم و راحت راضی یمشم در هر شرایط زندگی اما این به معنی یان نیست که تلاش نکنم برای بهتر شدن زندگی-اتفاقا من خیلی خیلی بهترین ها رو میخوام به صورت غیر قابل باوری میخوام اما .....
بگذریم
ی نفر حال خرابی داره که بلاخره باید خوبش کنه دیگه با هر جون کندنی هست
اما می ترسه این حال خراب خیلی خیلی داره زود به زود میاد سراغش
یکی دو روز پیش پیامی داشتم از یکی از هم گروهی های سابق در یک گروه مجازی که البته چندین و چند سفر طبیعت گردی داشتیم با هم در اقسی نقاط کشور و این آقا در یکی از سفرهای سال 90 یا قبل ترششایدم بعدترش :)))))))))) یادم نیست همراهمون بودن
تازه دو سه روز پیش من رو توی واتساپ دیده بودن ( آخه من بعد ازدواج و علی الخصوص بچه ها دیگه چندان فعالیتی توی اون گروه ندارم) و با تعجب پیام گذاشتن که دوتا بچه داری تو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ یعنی شدت تعجبش از نوشته هاش هم می زد بیرون :))))))))))))))))) نمی دونم چه جور آدمی به نظر ایشون اومده بودم که داشتن دوتا بچه اینقدر از نظرش عجیب بود ولی فکر کنم اون موقع ها آدمی بودم رها و آزاد از زندگی سرشار از انرژی و شاد
نمیگم مشکل نداشتم توی زندگی که نه همون موقع هم ی بخش از مسئولیته ای خونه پدری گردن من بود و فشار های شدید مالی و روانی و..... اما حالم خوب بود
البته جناب عشق هم بود که خودش دلیل حال خوش بود
یعنی سرخوش بودم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نمی دونم :)))))))))))))))))))))))))